Opis: Zmiana rozmiaru postaci Every Way na potrzeby filmów i telewizji: z Abby Tang, Ericiem Saindonem i Danielem Barrettem. Od czasu wynalezienia filmu twórcy filmowi próbują oszukać widzów, aby uwierzyli, że aktor jest albo niższy, albo wyższy, niż jest w rzeczywistości. Najbardziej klasyczne techniki to umieszczanie aktora na platformie lub interakcja z rekwizytami zbudowanymi na dużą skalę. Należy to jednak połączyć ze sprytnymi kątami kamery i efektami wizualnymi. We Władcy Pierścieni: Drużynie Pierścienia (2001) reżyser Peter Jackson zastosował wymuszoną perspektywę, aby Gandalf naprawdę wyglądał, jakby wchodził w interakcję z hobbitem. Bardziej złożone, sterowane komputerowo ruchy kamery i kompozycja niebieskiego ekranu pomogły uczynić ujęcia bardziej złożonymi, co wykorzystano później w „Dwóch wieżach” (2002), „Powrocie króla” (2003) i trylogii „Hobbit” ( 2012-2014). Rejestrowanie występów stworzyło dla aktorów jeszcze więcej możliwości odgrywania przed kamerą gigantów w „Awatarze” (2009) i „BFG” (2016), ale uzyskanie odpowiedniego poczucia skali staje się trudniejsze, gdy postacie muszą wchodzić w interakcję z aktorami normalnej wielkości. Grając 2-metrowego Thanosa w „Avengers: Infinity War” (2018) i „Avengers: Endgame” (2019), Josh Brolin nosił wycięcie na głowie, aby wypełnić lukę. Bardziej wyrafinowana metoda zastosowana w filmie Marvela „She-Hulk: Attorney at Law” (2022) polegała na wykorzystaniu grafiki komputerowej do połączenia występu Tatiany Maslany z występem znacznie wyższej sobowtórki. Teraz, dzięki filmowi „Avatar: The Way of Water” (2022), reżyser James Cameron i artyści z Weta FX opracowali jedne z najbardziej precyzyjnych i przekonujących sposobów oceniania aktorów za pomocą kombinacji pływających monitorów, wirtualnych kamer i rekwizyty.